ارائه الگوی مناسب تراکم شهری با استفاده از رویکرد پویایی سیستم- مورد منطقه 3 شهرداری تهران

نظام عملکردی شهرها ماهیت پویا دارد. تنها تعادلی که برای شهر می توان متصور شد تعادلی پویاست، به این معنی که اجزاء تشکیل دهنده این سیستم تعادلی دائما در حال تغییرند. افزایش سطح شهرها و رشد شهرنشینی که نشان دهنده تغییرات عمده در زیستگاه های انسانی است، منجر به بروز بحران های زیست محیطی و اجتماعی فراوانی شده و لزوم نگرش های خاص و برنامه ریزی های کارآمد و متناسب با پیچیدگی شهر را در خصوص توسعه شهری مطرح ساخته است. در این میان یکی از مسائلی که در حیطه ی مباحث شهرسازی و بخصوص مسائل کلانشهری اهمیت زیادی دارد مساله ی تعیین تراکم مطلوب شهری است. تراکم شهری بعنوان یکی از پدیده-های شهر، بعنوان سیستمی پیچیده است که با مولفه هایی مانند جمعیت، کاربری زمین، حمل و نقل، اقتصاد شهر، مسکن و محیط زیست ارتباط پیدا می نماید. رویکرد پویایی سیستم ها وجهی از تئوری سیستم ها به عنوان روشی برای درک رفتار پویای سیستم های پیچیده است. این روش شناسی مدیریت سنتی را با سایبرنتیک و مدل سازی کامپیوتری در هم می آمیزد تا بتوان به تحلیل سیاستها پرداخت. اساس این سیستم شناسایی ساختار سیستم – چرخه ها، گره ها و تاخیرات زمانی روابط بین عناصر است که اغلب در تعیین رفتار فردی عناصر مهم است. پایان نامه پیش رو در پی مدل سازی پویای تراکم شهری با استفاده از رویکرد پویایی سیستمها در منطقه 3 شهرداری تهران است، تا با اجرای مدل در افق زمانی میان مدت برنامه ریزی تحت سناریوهای متفاوت، بتوان به ارزیابی تراکم شهری در پایان دوره برنامه ریزی با توجه به زیرساختهای موجود پرداخت و سیاستهای متناسب را اتخاذ نمود. در نهایت نتیجه ای که پس از اجرای مدل حاصل شد، این بود که ادامه روند سالهای اخیر با توجه به زیرساخت های موجود منطقه، فراتر از توان ظرفیتی منطقه از منظر تراکم جمعیتی و ساختمانی خواهد بود. در سناریو مطلوب توان تراکمی منطقه در بخش جمعیتی 108 نفر در هکتار می باشد که با ادامه این روند به 127نفر در هکتار خواهد رسید.